Deze 48 kinderen zijn dit jaar meegeweest op Kempenkamp:

Zoals ieder jaar biedt de vrijdagavond aan alle kids de mogelijkheid om hun kunsten te tonen en met hun groepje een stukje op te voeren. Voor de stukjes van de groepjes zijn dubbele punten te verdienen voor de scorelijst.

PSV – Over een pinguïn die de wereld rondreist

Supercoole Kikkers – TV-programma, waar een niet-coole kikker wordt gepimpt

IJsberende Pinguïns – De smurfen bespreken na het kamp hoe de week is verlopen

Vreetzakken – Arrogante vreetzak met butler James en verzorgster Barbara

Pinguïns van Madagaskar – Toneelstukje over de pinguïns van Madagaskar, met een leuk dansje

IJsbergsla-etende Pinguïns – Toneelstukje over een jaloerse pinguïn tegen de andere pinguïns

Cool Kids – Toneelstukje over brand op de Noordpool

Koele ijsberen – Toneelstukje over hoe de mens de ijsbeer redt

Na de stukjes van de groepjes konden andere talentjes hun ei kwijt, zowel de kids als enkele smurfjes.

Modeshow

Meezinger met Hippe Smurf op de gitaar – Het is een Nacht

Jongleren Babysmurf en Surfsmurf

Diabolo met Jeroen, Thalia en Olivier

Het grote dat-komt-nooit-meer-teruglied met Brillie en Dicht

Op vrijdagochtend was het dan zo ver. De kinderen hadden er al een week om gevraagd en de leiding had zelfs enkele beloftes gemaakt. Omdat het bos niet dicht bij de blokhut was en tevens niet zeer geschikt om te rennen (de mossige ondergrond had al wat enkels verzwikt tijdens het smokkelspel), werd er besloten op het open veld te spelen. De levendstrategokaarten voor 4 teams werden uit de doos gehaald en 8 teams werden over 4 groepen verdeeld.
Omdat er geen vlag meedeed (die zou meteen gezien worden op het open veld) werd het een spelletje op een ander taktisch niveau, je moest zoveel mogelijk kaartjes van andere teams verzamelen. Met veel enthousiasme renden de kinderen over het veld bij het horen van het eerste fluitsignaal.

De kinderen van de jongste slaapzaal zijn al de hele week erg snel bij het naar bed gaan. Zijn ze zo moe? Ook, maar dat is meestal juist geen reden om haast te maken. Nee, ze hebben een afspraak met Brilsmurf: als ze opschieten, dan vertelt hij nog een verhaaltje. En dat is bijna de hele week nog gelukt. De verhaaltjes van Brillie gaan over Muisje Wiezewuisje, het muisje met het oor op de rug. Muisje Wiezewuisje is geboren in een laboratorium maar hij is ontsnapt en beleeft nu allerlei spannende avonturen. De kids lelttn goed op, want als er een avond een gast-smurf bij is, weten ze heel goed uit te leggen waar we in het verhaal zijn. En elke avond weer eindigt het verhaal toevallig net op een spannend moment. Maar ze vallen toch wel snel in slaap. Misschien een ideetje voor soms radeloze ouders?

Elke opmerkingen gemaakt door kinderen en smurfen tijdens het kamp:

Hippe Smurf is gitaar aan het spelen in de gang en Lolsmurf loopt voorbij. Hippe Smurf: “Ik zorg dat de gang leeg blijft.”

Olivier(bij het nasi eten krijgt hij een grote schep): “Dat lust ik niet, zoveel nasi!” (vervolgens bij de satesaus:) “Nou als ik zoveel nasi heb dan doe me ook maar extra satesaus.”

Potige(terwijl hij punten hardop aan het uitrekenen is): “7*8=72”

Thijs (Op de Groetjes Terug pagina aan zijn ouders): Jullie komen me toch wel halen?

Na een lange dag zwemmen en een heerlijke kliederboel op de tafel bij het avondeten staat voor het avondspel het skischaak op het programma. De groepen spelen team tegen team een potje schaak met één doel: zoveel mogelijk schaak geven en/of mat zetten. Bij skischaak is de uitslag van de eigen partij niet van belang. Op een centrale tafel liggen vier schaakborden achter elkaar en elk team heeft een eigen skiër die de reuzenslalom skiet, elke keer als er schaak wordt gezet schuif de skiër een stapje op en bij mat zelfs twee. De skiër die als eerste de afdaling (32 velden) bedwingt is de grote winnaar. Het levert een felle strijd op, met zelfs dubbelschaak, stukoffers en tussenzetten om het schaak van de tegenstander te voorkomen. Onder leiding van Hendrie lukt het PSV om tot tweemaal toe de afdaling als snelste te bedwingen. In de laatste ronde worden ze door hun directe tegenstander (het team Coolkids) door een eindsprint ingehaald. Beide teams hebben op dat moment meer dan een bordlengte voorsprong op de overige zes teams.

’s Avonds na het zwemmen had iedereen honger. De vreugde was dan ook groot toen er friet op de tafel kwam…. en dat mag je heel letterlijk nemen. De keukenploeg had bedacht dat het een hoop afwaswerk scheelde als iedereen gewoon van de tafel zou eten. De friet werd dus op de tafel geserveerd.

Dit jaar was het Kempenkamp voor het zwemmen op bezoek bij Zwembad de IJzeren Man in Weert.

Na het eten (en corvee) wordt meteen het spel totemroof opgestart. Een spel waarbij elk groepje verspreid over het grasveld achter de blokhut een post heeft met acht verschillende voorwerpen (een springtouw, emmer, fles, beker, stoeltje, knuppel, dienblad en pylon). De bedoeling in het spel is om zoveel mogelijk series te krijgen van acht dezelfde voorwerpen. Dit doen ze door deze bij andere posten weg te roven. Echter als de staart wordt losgetrokken, moeten ze een nieuwe staart halen bij de eigen post voordat ze weer opnieuw kunnen proberen. Al voor het startschot van het spel hadden De Pinguïns van Madagaskar een “vriendschapverdrag” gesloten met de buurman IJsbergsla-etende pinguïns: ze zullen elkaar niet aanvallen en direct een voorwerp ruilen. De ene naar de andere stoel wordt weggeroofd bij andere groepjes en binnen een redelijke tijd is de eerste serie compleet. Op naar de volgende serie; de pylonen. Nadat er zeven zijn verzameld is het zoeken naar de laatste, deze is echter niet te vinden. Terwijl zo’n knal oranje pylon toch op moet vallen op een open veld; de pylon bleek “verstopt” te staan achter een muur van emmers. De duels zijn fel, de verdedigers verdedigen zich met hand en tand en als dat niet lukt wordt de schreeuw ingezet om teamleden te informeren. Er wordt weinig geroofd uit de post. Marc Montree komt echter wel in een flits voorbij de verdediging, niemand heeft hem gezien en in volle sprint grist hij in de tweede ronde een stoel mee. De nummer zeven van de acht, terwijl nummer acht onderweg is. De aanval wordt direct geopend op de laatste stoel en even later is deze dan ook volledig.
Helaas wordt te donker voor een derde ronde, wellicht is er nog tijd voor nog een potje.

Op woensdagmiddag gaan we naar het centrum van Weert voor twee winkelspellen. Eerst is er het etalagespel. De smurfen hebben schaakstukken in de etalages verstopt en die moeten de kinderen opsporen. Bij elk schaakstuk staat telkens aangegeven waar het op het bord thuishoort in de schaakstelling. Elke groep heeft een eigen unieke stelling en niet elk schaakstuk hoort in de stelling van elk groepje. Ofwel: er zijn zestien schaakstukken verstopt en elk groepje heeft er maar acht nodig. Het kan dus best zo zijn dat je telkens juist de verkeerde stukken vindt. Na een uur zoeken hebben de meeste groepjes toch de meeste stukken die ze nodig hebben wel gevonden. Maar geen enkele groep heeft ze uiteindelijk allemaal, dus de schaakstelling oplossen kunnen ze nog niet. Dat komt later op de blokhut als Brilsmurf de ontbrekende antwoorden heeft gegeven. De kids moeten de antwoorden voor het avondeten oplossen en dat doen ze wel heel fanatiek. Misschien komt het wel omdat het al begin avond is en ze honger hebben. Degenen die hun oplossing als eerste vinden, mogen ook als eerste eten opscheppen…

Het tweede spel in het winkelcentrum heet De Uitdaging. Daarbij dagen de smurfen de kinderen uit om mensen in het winkelcentrum te vinden die een merkwaardige opdracht moeten uitvoeren. Eén voor één mogen de groepjes een opdracht kiezen, nou ja, een cryptische omschrijving die op de opdracht slaat maar waar eigenlijk niet uit af te lezen is wat je precies moet doen.

PSV koos voor “Noordpool” en dat betekende dat ze drie mensen als ijsbeer moesten verkleden. Daarvoor waren rollen toiletpapier beschikbaar. De kids kregen heel knap twee mensen inderdaad zo ver om mee te doen.

“Zuidpool” werd gekozen door de Vreetzakken. Zij moesten tien mensen een pinguïnloopje laten doen. Ze vonden er drie die meededen. Te lang onderhandeld met een groep jongeren die er voor betaald wilde worden…

De Cool Kids met “Koud hè” kregen een pot sambal en een Brilsmurf mee. Ze moesten vier mensen zoeken die wel een theelepeltje sambal wilde eten. Twee mensen waren bereid om mee te doen en ondertussen snoepte Brillie er vrolijk op los. Maar hij was er niet alleen bij om het goede voorbeeld te geven. Hij probeerde ook een buitenlandse dame (die wel Engels sprak) duidelijk te maken wat de bedoeling was. Ze deed niet mee, want ze hield niet van pure sambal. Misschien dat Brillies gelepel uit het potje de indruk wekte dat dat Nederland opmerkelijk is.

De Koele IJsberen kozen natuurlijk voor “Koel”. Drie mensen zoeken waar je een klodder gel in de haren mag smeren. Erg leuk om te doen dachten de smurfen. Karen was wat gereserveerder. Maar de aansporingen van een ‘slachtoffer’ hielpen enorm. En de passerende stadswachten lagen dubbel van het lachen. Tsjek de foto’s!

“De balansdag” was er voor de kornuiten van de Supercoole Kikkers. Zij moesten een hinkelbaan tekenen met stoepkrijt en vervolgens die door tien mensen laten uitvoeren. Met zeven man een hele mooie score (en leuke video’s).

De smurfen hadden hun hoop gezet op “Jasje uit” van de Pinguïns van Madagaskar. Zij moesten aardappelen laten schillen door tien mensen (minimaal vijf aardappelen per persoon). Ze slaagden glansrijk en Lolsmurfje was zo slim om – ook al hadden ze de opdracht al gehaald en al was de tijd om – het schillen niet te laten onderbreken. De oude besjes die met traditioneel schilmesje in de weer waren hebben ons echt prima geholpen. Maar naast die ene zak die ze zo handig uitbesteed hadden, hebben de smurfen uiteraard nog drie zakken mogen schillen…

“Weer tweede”, dat moet wel op het voetbal slaan. De opdracht was om het “Wilhelmus” te laten zingen. De IJsberende Pinguïns slaagden snel in hun opdracht omdat een grote groep langskwam en wel mee wilde doen.

Ten slotte was er de meest gevreesde opdracht, die met het bananenpak. Kids die al langer meegaan op kamp kennen het pak wel: bij de ochtendgym heeft een van de smurfen (altijd weer een nieuweling in het smurfenteam) het altijd aan. En iedereen had natuurlijk gezien dat dat pak meegegaan was. Sterker nog, terwijl de eersten wachtten tot ook de rest naar het centrum gebracht was, probeerde menig kind even of het paste (sollicitaties naar smurfendom?). Niemand wilde die opdracht, want die zou wel eens onmogelijk kunnen zijn. Uit de omschrijving had iedereen afgeleid dat dit de bananenpak-opdracht zou zijn, en deze bleef dan ook als laatste over. Maar de IJsbergsla-etende Pinguïns wisten er wel raad mee: de benodigde drie mensen waren snel gevonden!

De scores (gecombineerd):

Op een schaakkamp hoort natuurlijk ook een echt schaaktoernooi thuis. Woensdagochtend was het zo ver. De kinderen gingen serieus aan de slag om een topscore neer te zetten. Lennaert was net die ochtend gearriveerd, omdat hij vanaf donderdag ziek thuis moest blijven. Nog niet geheel hersteld, maar niet meer thuis te houden kon hij eindelijk ook aan zijn kampweekje beginnen. Met hem hebben we eindelijk de 48 kinderen (het maximum en tegelijkertijd natuurlijk ons doel) op kamp. Maar dat betekende meteen dat er geen smurf hoefde mee te schaken om tot een even aantal te komen. Dat vonden de smurfjes natuurlijk erg jammer. Maar Lolsmurf had zin in een lolletje. En dus gaf ze opdracht om elke tussenstand en ook de eindstand ietsje aan te passen:

Op dinsdagavond werd er een (soort) quiz gespeeld die uit 4 verschillende spelletjes van ongeveer en kwartier bestond. Steeds werd er team tegen team gespeeld.

Rijtjes
Bij het spel “Rijtjes” moesten de kinderen steeds zoveel mogelijk items van een bepaald rijtje opnoemen. Bijvoorbeeld: noem in anderhalve minuut zoveel mogelijk automerken, supermarkten, groenten en fruit enzovoorts. Het was ongelooflijk om te zien hoeveel sommige groepjes wisten. Er waren 2 groepjes die in 2 minuten 17 van de 18 voetbalclubs uit de eredivisie op konden schrijven. Ook het opnoemen van de selectie van het Nederlands elftal van het afgelopen WK ging op het scherpst van de snede. Bij deze ronde mochten de teams om de beurt 1 speler opnoemen totdat een team er geen meer wist. De Vreetzakken en de Supercoole Kikkers kwamen samen tot 21 van de 23 spelers voordat de Supercoole Kikkers hard peinzend toch even niemand meer wisten. Net nadat de tijd om was riep Jeroen keihard KUIJT! Helaas, net te laat… Het beste team van de avond waren de Cool Kids. Het lukte hen onder andere om binnen een minuut 15 automerken op te noemen en ook om in anderhalve minuut 14 van de 20 grootste Nederlandse steden op te sommen. Daar kunnen de meeste volwassenen nog een dikke punt aan zuigen.

Rad van Fortuin
Eveneens werd het welbekende Rad van fortuin gespeeld deze avond. Op het rad stonden de punten, variërend van 50 tot 4000. Er kon een bonus gedraaid worden van 1000 punten, maar er was helaas ook kans op bankroet waardoor alle punten weer verloren gingen. In de categorie muziek kon Guus Meeuwis natuurlijk niet ontbreken. Hij kwam dan ook maar liefst 2 maal terug met zijn nummers ‘Verliefd zijn is veel leuker’ en ‘Het is een nacht’. Dit laatste nummer werd luidkeels gezongen door de Pinguïns van Madagaskar nadat het geraden was. Met veel enthousiasme en lawaai werd er iedere keer weer aan het rad gedraaid. Natuurlijk was er ook een bonusronde. Het kortste woord van de avond, maar nadat ‘TE BED’ geraden werd kwamen de kinderen er niet meer onderuit. Het was echt de hoogste tijd geworden om te gaan slapen!

Geheugenspel 1
Bij dit spel werd het geheugen van de kinderen getest. Onder een doek lagen een aantal voorwerpen. De kinderen kregen deze kort te zien waarna ze binnen één minuut alle de te onthouden voorwerpen moesten opsommen. Het onthouden van alle voorwerpen ging bij de meeste groepjes nog wel goed omdat er vaak een goede taakverdeling was afgesproken. De bottleneck was het opsommen. Hierbij kwamen de groepjes vaak tijd tekort. Uiteindelijk bleken de IJsberende Pinguïns over het beste geheugen te beschikken. Zij misten slechts enkele voorwerpen in de lijst.

Geheugenspel 2
Hier was het de bedoeling dat de kinderen het spel ‘ik ga op vakantie en neem mee’ speelden. Dit houdt in dat iemand na de zin een voorwerp noemt, dat de volgende persoon moest herhalen en een woord toe moest voegen, net zo lang tot iemand een fout maakt, of de tijd om was. Vooral de woorden “lantaarnpaal” en “ondergoed” waren erg populair. De meeste groepjes gebruikten het voorbeeld om te beginnen met het spel: “ik ga op kamp en neem mee: Een koffer, een tas en een tandenborstel”.

Hints
Bij dit spelletje was het de bedoeling om woorden uit te beelden waarna de groep moest raden welk woord er uitgebeeld werd. De jongere kinderen kregen wat makkelijkere woorden om uit te beelden dan de oudere kinderen, maar er werd toch door alle groepjes goed gescoord. Het is slim om alles te roepen wat er in je hoofd op komt, want het goede woord zou er zomaar bij kunnen zitten. Frustrerend was toen Ruben het woordje ‘boom’ moest uitbeelden. Alles wat met dit woord te maken heeft werd geroepen, zo ook ‘bomen’. Dit lijkt er wel op, maar de goede jury (Dicht en Potige) moest streng zijn. Uiteindelijk wist het winnende team bij dit onderdeel in vier minuten 14 woorden te raden.

Na ruim een uur alle spelletjes gespeeld te hebben kwamen de IJsbergsla-etende Pinguïns als winnaars uit de bus. Zij wonnen alle onderlinge ontmoetingen en waren dus de terechte winnaars.

De zon begint te schijnen,hoogste tijd voor de waterspellen! Speciaal voor ons wordt het veld van te voren nog even omgeploegd door de boer en dan kan het sneeuwballengevecht beginnen.
De bekers met water worden door de obers op een dienblad naar de overkant vervoerd, maar het andere team probeert dit natuurlijk te voorkomen. De sneeuwballen vliegen in het rond en de bekers rollen van de dienbladen af. Een enkele beker bereikt de overkant.

Inmiddels is ook de watertrein vertrokken. De voorste van het groepje vult een bekertje water, dit bekertje wordt boven het hoofd doorgegeven naar de volgende tot het de achterste bereikt die het kleine beetje water dat nog over is in een lege emmer gooit. Dit alles natuurlijk niet zonder nat te worden en naarmate het spel vorderde bereikte steeds minder water de emmer en de kinderen werden steeds natter.

Af en toe moet er natuurlijk ook even een verfrissende duik genomen worden in een bakje water. De hoofdjes gingen kopje onder en moesten zo snel mogelijk de kikkers en kersen uit de bak vissen.

Ondertussen werden de obers nog verder geoefend bij een ander spel. Een ingewikkeld parcours met slaloms en banken moesten afgelegd worden met een dienblad met 5 bekers water boven het hoofd. Door alle teams werd dit spel goed uitgevoerd zonder al te veel nat te worden.

Het hoogtepunt van de waterspellen was natuurlijk de beroemde zeepbaan! Kinderen glibberen en gleden over het zeil. De bedoeling was om een bekertje met water naar de overkant te brengen. De kinderen hadden als doel voor ogen om zo vaak mogelijk over het zeil te glijden. Dat was gelukt!

De smurfen hadden na de waterspellen nog een verrassing voor de kinderen! De grote pannen met waterballonnen werden naar buiten gebracht en het waterballonnengevecht kon beginnen! Maar was dit wel zo’n slim idee met 47 kinderen? De smurfjes waren duidelijk in de minderheid. De waterballonnen vlogen door de lucht en toen deze op waren, werden alle pannen, emmers en bekers met water gevuld. Kortom een geslaagde middag!

Het thema van het kamp is “cool”. Door het lekkere weer doen we er ook enkele “koude“ spelletjes tussendoor; voor deze ochtend staat schaatsschaak op het programma. Een winters tafereel op het schaakbord, waar de regels makkelijk zijn en het spelletje toch verdomd moeilijk blijkt te zijn. Er is slechts een regel veranderd ten opzichte van het “normale” schaak; de pionnen gaan schuin en slaan recht. De witte pion op e2 kan bij de eerste zet dan naar d3, f3, maar ook naar c4 en g4. Hoe krijg je de lopers in het spel, waar moeten de paarden heen zodat ze de pionnen niet in de weg staan? Iedereen heeft er zijn eigen plan voor bedacht om zo de punten voor het groepje binnen te sprokkelen. De kinderen zijn op leeftijd in groepjes van vier ingedeeld, die onderling een mini-competitie spelen. Tussen de partijen is meer dan genoeg tijd om even lekker buiten te spelen of een nog beter papieren vliegtuigje te vouwen. In de tweede ronde komen de sterke skischakers bij elkaar te zitten voor de finale-competitie. Uiteindelijk resulteert het in de volgende puntenverdeling voor de groepjes.