Lief dagboek,

Het was gisteravond besloten dat iedereen vandaag een half uur later mocht opstaan. De smurfjes waren hier zo tevreden mee dat uiteindelijk niemand zijn wekker had gezet. Met als gevolg dat iedereen 40 minuten in plaats van 30 langer heeft geslapen. Uiteindelijk was het flink aanpoten omdat de kinderen sneller echt wakker waren dan wij.

Bij het ontbijt had ik snel wat eten naar binnen gewerkt om de afwas voor te bereiden. Van gister zijn namelijk nog wat pannen blijven staan omdat met de dropping vrijwel alle smurfen nodig waren. Bovendien stonden overal in de keuken spullen, waardoor er geen aanrecht overblijft voor vuile of schone afwas. Met wat slim opruimen kon dat probleem natuurlijk prima opgelost worden. Die zooi van de dag ervoor zorgde er echter voor dat de afwas maar bleef duren en duren.

Hierdoor had ik het eigenlijk alles van portaalschaak gemist. Na het afwassen moesten we ook nog een wasje draaien voor schone theedoeken en hesjes. Het schijnt namelijk dat als je 4 dagen hetzelfde hesje draagt, er toch wat vlekken op komen. Vandaar dat het merendeel van de smurfen in hun oude hesjes rondliepen.

Toen we daar eindelijk mee klaar waren, was het al bijna tijd voor de lunch. Bij de lunch begon het rodedraadspel belangrijk te worden. Elk groepje had namelijk 3 opdrachten die ze de smurfen moesten laten doen zonder dat die het door hadden. Bijvoorbeeld: Ruimte naar de hemel laten wijzen. Het was mij al snel duidelijk dat een van de opdrachten voor mij was om mij te laten lachen. Dan ga je als smurf natuurlijk dat proberen te voorkomen. Echter toen de kinderen met Boeruh aan het discussiëren waren of tomaat een groente was (ze moesten Boeruh 3 verschillende groentes laten noemen) moest ik lachen om hun doorzettingsvermogen en verwoede pogingen. Oeps.

In de voorbereiding van het middagspel had ik een bank naar achter gedragen zodat de kinderen daar hun dominosteentjes op konden bouwen. Echter Boeruh zag die bank wel zitten en heeft die van mij ‘overgenomen’. En geloof me, ik heb flink mijn best gedaan om de bank terug te krijgen. Uiteindelijk heb ik maar een nieuwe bank naar een andere plek gebracht, want ook mijn plek was ingenomen. Grrr. Tevens kwam Rens van Dijken naar mij toe om te informeren naar mijn rol als Lolsmurf en wat voor grapjes ik dan maak. Toen ik mijn grapje van gisteren vertelde, hadden ook zij weer een opdracht voltooid.

Zoals ik al zei, moesten de kinderen bij mij dominostenen bouwen bij de minigames. Ze hadden daar 3 minuten de tijd voor en ik kan je vertellen dat in die 3 minuten een hoop aantal emoties passen. Anticipatie, opperste concentratie, ongeloof, teleurstelling en euforie waren alle in grote hoeveelheden aanwezig. Maar ik moet zeggen het record van 184 steentjes is best knap op zo’n bank in 3 minuten, ook als je daar met zijn zessen voor bent.

Al tijdens de minigames werden er volop pannenkoeken gebakken. Die waren natuurlijk voor het avondeten waardoor kinderen als Leo nog erger in de war raakte van ons weekschema. Dat eten we normaal namelijk op vrijdag. We dachten genoeg pannenkoeken te hebben om iedereen te voorzien. Het bleek echter als snel dat de kinderen sneller aten dan verwacht en ook het aantal gebakken pannenkoeken viel tegen. Tot overmaat van ramp begon het ook nog te regenen! Dus moest er snel geschakeld worden. Tafels werden naar binnen gedragen door smurfen en groepsoudsten. Ondanks het gebrek aan vertrouwen van Klungel lukte dit zonder ongelukken binnen een paar minuten. Daarna werd het merendeel van de groepjes weer aan het spelen gezet, zodat er slechts voor een paar groepjes tegelijk pannenkoeken gebakken hoefde te worden.

Na het avondeten viel ik nog even mee in voor Potige met het afwassen. Hij was helaas ziek naar huis. Hier na pakte ik wat hoog nodige rust, dus ik had helaas het toernooitje gemist. Maar ik kreeg wel deze mooie foto van Muziek.

Henk en ik zijn moe en gaan slapen. Tot morgen!

In de toekomst hebben we vele manieren waarop we ons kunnen verplaatsen, zo ook portalen. De kinderen konden via portalen hun schaakstukken verplaatsen naar bijvoorbeeld een portaal dat aan de andere kant van het schaakbord stond.

De kinderen moesten hier veel voor nadenken, want als er een portaal stond in de baan van je schaakstuk, kon je hier niet overheen en er kon ook geen schaak gezet worden als er een portaal voor stond.

Helaas voor de kinderen kwamen er steeds meer portalen bij want de toekomst ontwikkelt zich snel…

De scores lagen dicht bij elkaar, maar uiteindelijk heeft ugh hubba ukka ugh gewonnen!

Naast alle exotische schaakvarianten die we elk jaar weer verzinnen, wordt er op kamp ook minimaal één keer ‘gewoon’ geschaakt. Dit jaar was het traditionele schaaktoernooi niet ’s morgens of ’s middags, maar in de avond! Tijdens 7 ronden met een speeltempo van 10 minuten mochten de kinderen uitmaken wie zich de beste schaker van het Kempenkamp (van de kinderen dan 😉 ) mag noemen.

De grote favoriet Valentijn stond na 5 ronden bovenaan met als enige de volle 5 punten. Maar hij verloor in de ronde erna verrassend van Koen. Valentijn stond erg goed, maar had ook heel veel tijd verbruikt. Hij verblunderde zijn dame en werd door de pas 9-jarige Koen genadeloos mat gezet. Daardoor stonden er één ronde voor het einde 4 kinderen gedeeld eerste met 5 uit 6: naast Valentijn en Koen waren dat Rens v D en de ook pas net 9-jarige Sascha. Koen won van Sascha en Valentijn versloeg Rens. Met 2 spelers op 6 uit 7 moesten de weerstandspunten de beslissing brengen. Valentijn bleek die meer te hebben en is dus toch de winnaar van het Kempenkamptoernooi geworden.

Minigames

Vandaag hebben de kinderen maar liefst tien verschillende spellen mogen spelen!

Binnen en rondom de blokhut stonden verschillende ‘marktkraampjes’ met spellen klaar.

Elk groepje mocht deze spellen in willekeurige volgorde uitvoeren. Bij elk spel zijn punten te verdienen. Nadat alle groepjes elk spel hebben gespeeld, mochten ze hun score nog eens verbeteren.

Er zijn erg hoge scores behaald, zo ook met het spel ‘bekers stapelen’. Hierbij gaan de kinderen aan de slag met de nieuwste trend ‘cup stacking’. Hierbij moeten er speciale bekers zo snel mogelijk in een vooraf bepaalde volgorde gestapeld worden.

Ook Jenga was geen klein spelletje dit jaar. De grote stenen maakte het spel zowel makkelijker als moeilijker.

Bij het papieren vliegtuigjes vouwen, gingen de gevaartes alle kanten op. Sascha, Katya en Tomek gingen het verst. Niet alleen snelle, maar ook hele mooie vaartuigen vlogen voorbij.

Het leek wel een kermis bij het blikken gooien. Vele blikken zijn omgegaan met het fanatieke kinderspel.

Ook met eten werd gespeeld. Bij het zo ver mogelijk overgooien van een ei mochten de groepjes zichzelf uitdagen om een ei naar elkaar te gooien en zien te vangen. De verste afstand was maar liefst 35 meter, waarbij het ei is heel gebleven. Na de grenzen opgezocht te hebben, zijn er ook een paar eieren gesneuveld. Desondanks zijn enorme scores behaald. Een eitje van een cent?

Ook een voetbal mag natuurlijk niet ontbreken op dit mooie gras. De kinderen mochten binnen zeven minuten zoveel mogelijk flessen omschieten met een bal.
Domino kun je op de officiële manier spelen, waarbij je de stenen aan elkaar legt via de gelijke nummers die erop staan. Maar je kunt natuurlijk ook voor Domino Day gaan en de stenen in een zo’n lang mogelijke rij om laten vallen. Dat laatste hebben de groepjes gedaan en zoveel mogelijk stenen achter elkaar laten omvallen.

In het spel ‘House Of Cards’ konden de kinderen een zo hoog mogelijk kaartenhuis bouwen. Het omvallen van het kaartenhuis bleek makkelijker dan het opzetten ervan…

Niet alleen de beentjes, maar ook de hersenen moeten actief gehouden worden. Daarom mochten bij het spel ‘Ik ga op tijdreis en ik neem mee…’, zoveel mogelijk woorden onthouden worden.

Een pingpongbal kan over een uitgetrokken rolmaat rollen. Maar voor hoelang? Tijdens dit spel mochten de groepjes een pingpongbal in een bekertje rollen over het lint van een rolmaat. Hoe meer centimeter, des te meer punten.

Vandaag hebben we getest hoe goed de kinderen zijn in een oorlog op zee en hoe kun je dat beter doen dan door zeeslag te spelen. Het had echter ook een twist, want de kinderen mochten namelijk niet zomaar coördinaten noemen, maar moesten eerst 2 ballen tegen een emmer gooien. Lukte hen dat niet, dan schoten de schepen scheef en werd er een dobbelsteen gegooid om te achterhalen waar nou eigenlijk geschoten werd. Gezien het feit dat je bij zeeslag toch aan het gokken bent waar de schepen van de tegenstander zijn, maakt het het spel niet veel moeilijker. Het wordt er wel een stuk spannender door, bovendien is de vreugde extra groot als je mis gooit maar toch raak schiet.

Sommige kinderen bleken een kei in gooien, zoals Karel. Anderen zoals Dayen vermaakte zich prima door enkel en alleen de schoten bij te houden.

Maar natuurlijk is alleen zeeslagje geen maatstaf van hun tactische skills op zee. Daarom moesten ze ook zelf een onderzeeër spelen. Echter hiervoor moet er goed gecommuniceerd worden en in sommige groepjes werden de signalen niet goed doorgegeven waardoor hun onderzeeër al snel ten onder ging. De Prehistorische Processierupsen bleken echter een uitstekende onderzeeër die zelfs de smurfenonderzeeër kon verslaan. Dit alles leverde de volgende punten op:

Vannacht werden de kinderen gedropt rondom de blokhut. De kleinsten liepen een minimale afstand van 2.5 kilometer, maar de groepsoudsten mochten zich vermaken met 10 kilometer! De kleinste kinderen waren een woonwijk van Weert ingelopen, ze waren niet op zoek naar de blokhut, maar eerder naar alle speeltuintjes onderweg naar de blokhut! Na zes pauzes in zes verschillende speeltuinen kwamen ze toch nog voor het donker thuis en konden daar nog even spelen voordat ze naar bed moesten. De een-na-jongste groep was samen met Knutsel een klein beetje omgelopen, maar daarbij kwamen ze wel Muziek en zijn groepje tegen in de MacDonalds! De meisjes liepen ook lekker door, maar door een kleine fout liepen ze naar Maarheeze in plaats van de blokhut! Dit zorgde ervoor dat Knutsel en Muziek nog steeds eerder bij de blokhut waren dan de dames. De twee laatste groepen kwamen zo laat binnen dat zelfs de smurfjes al op een oor lagen.
Alle groepjes hebben de blokhut gehaald, dus elk groepje krijgt een 10!

Ja, je leest het goed; casinomiddag en dus geen casinoavond zoals vele eerdere jaren. Deze switch was vooral een hard gelach voor Potige, en minder voor Leo. Leo en Potige hadden namelijk een weddenschap dat als we géén casinoavond gingen doen deze week, Leo babyvoeding moet eten. Als dit wel het geval zou zijn moet Potige 100 keer opdrukken. We wensen Leo alvast eet smakelijk.

Tijdens de casinomiddag kregen de kinderen fiches om in te zetten bij verschillende casinospelen zoals Roulette (Rien ne va plus!), Draw Poker, Mexx, Blackjack en Paardenrace. De kinderen maakten hier goed gebruik van en de spellen werden veelvuldig gespeeld. Iris wist nu écht zeker dat het ene paard waar zij op had gewed ging winnen. Bij draw poker hadden meerdere kinderen een full house waardoor ze 35 keer hun inzet terugkregen. Flinke winst!!

Uiteindelijk waren het De Etende Mensen die met een cheque van meer dan 6000 euro naar huis gingen. Goed gedaan! 

Lief dagboek,

Deze ochtend werd ik relatief vroeg wakker, onze zaal koelt namelijk flink af ’s nachts waardoor ik door de kou vroeger wakker was. Ik moet zeggen, daardoor ga je toch sneller je bed uit. Het was echter niet alleen binnen koud, ook buiten was het fris. Dan doe je het die kinderen niet aan om buiten te gaan ontbijten, dus moesten alle tafels naar binnen.

Dat was niet zo handig voor het ochtend spel. Daarvoor hadden Muziek en ik namelijk de tafels buiten nodig. We immers een soort zeeslagje spelen. Alleen mocht je alleen kiezen waar je schoot als je met een bal een emmer kon raken, anders werd er een dobbelsteen gegooid. Dat klinkt heel vervelend, maar in de praktijk ben je toch alleen maar aan het gokken dus viel de handicap wel mee. Die tafels hadden we in ieder geval nodig als schrijfplek en om schaakborden op te zetten. Op die borden konden ze hun schoten bij houden.

Het spel had ook nog een deel twee (waar de tafels weer ergens anders moesten staan) waarbij de kinderen een grotendeels blinde onderzeeër spelen. Het was echter ook een spel waarbij het lastig te controleren was of de kinderen zich aan de regels houden. En als dat niet het geval was hadden de andere groepjes er wel erg veel nadeel aan. Helaas zijn dat soort aspecten lastig in te schatten als je een spel bedenkt. Maar de kinderen vonden het wel leuk, dat merk je als ze na het spel het spel na gaan doen.

Door al onze extra broodjes gaat het normale brood wat langzamer en dan wordt je brood oud. Gelukkig wist de keukenploeg hier wel raad mee en heeft de hele ochtend wentelteefjes gebakken. Met als gevolg dat iedereen bij de lunch overheerlijke wentelteefjes hadden. Nomnomnom. Inmiddels was het ook duidelijk dat vanavond wel eens de laatste droge avond van de week zou kunnen zijn, dus dat de dropping echt vanavond moest.

’s Middags hadden we een onverwachte casino middag. Kinderen die al langer mee gaan weten bijna  niet anders dan dat dat standaard woensdag avond na het zwemmen is. Maar niet dit jaar! Dit kwam zo onverwacht dat Leo durfde te wedden met Potige dat er dit jaar geen casino AVOND zou zijn. Dat is natuurlijk niet heel verstandig want nu moet Leo babyvoer eten.

Ik zat aan de blackjack tafel waar ik een aantal nieuwe kinderen heel enthousiast heb gekregen voor dit mooie spel. Ik kwam er echter achter dat de kinderen niet heel oplettend waren. Deze kennis heb ik zowel in hun voordeel als in hun nadeel gebruikt, maar toen ze richting het einde van het spel groot gingen inzetten kon ik de neiging niet onderdrukken om hun wat geld af te troggelen. Dus sorry Stef en Olivier, ik zal het proberen later in de week goed te maken. Ik laat jullie wel ontsnappen bij het smokkelspel ofzo. Het zal hun echter niet de winst hebben gekocht, ik zag kinderen die bij andere spellen 40 keer zoveel hadden gewonnen als zij toen inzetten.

Soms gebeuren er op kamp spontane dingen uit het niets. Een van die dingen gebeurde deze middag na het casino. Boeruh was op weg naar de douche, ze had haar hesje al uitgedaan en was er eigenlijk al goed op voorbereid, dus ze had ook geen telefoon meer opzak. Helaas zaten nog een paar meiden die vandaag moesten douchen te treuzelen. Dus moest ze nog even wachten en liep ze naar buiten. Echter zonder hesje mogen smurfen nat gegooid worden. Een paar kinderen hadden dat door en hadden al een waterfles gepakt. Echter een andere smurf was hen voor door te zeggen dat het niet mocht.

Eigenlijk vond Boeruh dat wel jammer, het was ineens mooi weer en haar kleren mochten toch nat worden. Dus zei ze in het leiding hok dat ze wel wat kinderen nat wilde gooien. Daar konden Muziek en ik ons ook wel in vinden dus even later waren wat waterballonnen en emmers aan het voorbereiden. Ongeveer een kwartier later waren een heel aantal kinderen en 4 smurfen drijfnat. Wij lol gehad, zij lol gehad. Alleen jammer dat wij de smurfjes het dan wel op moeten ruimen.

’s Avonds was dus de dropping. Ik had al een drukke dag gehad dus ik had me uit het meelopen gepraat. Daarvoor in de plaats ging ik de groepjes klaar maken voor vertrek. Toen die vrijwel allemaal wegwaren deed ik samen met Ruimte nog een flinke berg afwas die er nog stond. Toen die eindelijke weg was, was het eerste groepje al weer terug. Helaas niet echt rust dus. Maar Knutsel had wel nog een steen mee terug genomen. Die heb ik natuurlijk oogjes gegeven en samen gedoopt tot kampsteen Henk.

Ik en Henk zijn moe en gaan slapen Tot morgen!

De groepjes gingen langs verschillende landen om naast te handelen ook contact te onderhouden met de lokale bevolking door te schaken. Maar elke cultuur is anders en daarom is ook het schaakspel per land anders. Zo mochten de kinderen kat en muis, schietschaak of snelschaken en dat soort spellen spelen. Bij het snelschaken werd Brillie herdertjesmat gezet en won Sascha van Klungel waardoor ze daar eersten werden, maar Sascha had duidelijk minder kaas gegeten van het kat en muis spel, want daar werd zijn groepje laatste. Na 6 verschillende landen bezocht te hebben kwamen de tijdreizende torens als beste cultuur kenners naar voren en scoorden zo 10 punten.

Lief dagboek,

Zo, het avondspel is afgelopen en de jongste kinderen worden naar bed gestuurd. Tijd om een dagboek te schrijven.

Het was vanochtend wat langzaam wakker worden voor mij; ik had nou eenmaal geen wekker gehoord. Dat was niet zo handig, want de kinderen waren al vroeg wakker. Stekker nog, ik was mijn tanden nog aan het poetsen toen de kinderen zich om mochten gaan kleden. Gelukkig waren mijn medesmurfen hard bezig om het ontbijt klaar te zetten. Kinderen hebben namelijk de neiging vervelend te worden als ze geen ontbijt krijgen en moeten wachten. Zo ken ik overigens ook een paar smurfen, al is koffie dan vaak belangrijker dan boterhammen.

Bij het ontbijt ging ik vrolijk appels snijden, want het eerste spel zou niet op de blokhut zijn, maar de kinderen moeten hun fruit wel eten. Dus dan stoppen we het fruit maar voorgesneden in bakjes. Na de helft van de appels wisselden we af en kon ik ook zelf gaan ontbijten.

Dat spel was namelijk een speurtocht met foto’s. Ik was er helaas niet bij want het zag er wel leuk uit. Ik kon de extra tijd echter wel gebruiken om mijn dagboek van de dag ervoor af te typen en de EHBO-doos opnieuw in te richten. En natuurlijk wat rust te pakken, want je kunt op dit kamp niet genoeg rust krijgen.

Dat bleek ook tijdens de lunch toen ik door andere smurfen gesommeerd werd om ook even rustig te lunchen. Je kunt namelijk niet en brood bijvullen voor te tafels en kaas halen voor iedereen en nieuw drinken halen terwijl je zelf ook luncht. Toen namen wat andere smurfen die taken van mij over.

Natuurlijk hebben die kinderen ook tijd om te spelen. En spelen wij niet zelden mee (als je ze toch in de gaten moet houden, kun je net zo goed samen lol hebben). Zo had ik vandaag om wat voor reden dan ook een schuimen dobbelsteen vast die Amber wilde hebben. Die gooide ik naar Noor en dan speel je ineens lummelen. Dan zien kinderen dat en dan komen ze gewoon meedoen. Superleuk is dat. Ik moet wel zeggen dat je als smurf een voordeel hebt, want sommige kinderen verstijven als je op hen afstormt. Dat is voor hen dan wel even eng, maar dat maakt het wel voor iedereen grappig.

Helaas word je als smurf dan soms wel weggeroepen voor andere dingen, zoals de voorbereiding voor het volgende spel. Nu was dat na het lummelen niet het geval, maar het is iets van een bruggetje. Het volgende spel was namelijk levend cluedo, wat altijd voor zowel smurfen als kinderen een feest is. Ik mocht dit jaar een penningmeester (schatbewaarder) spelen. Ik had de rodedraadmuntjes geleend, voor me uitgestald en begon met tellen. Dat zorgt er aan de ene kant voor een mooie sfeer, maar aan de andere kant moet je alle kinderen in de gaten gaan houden dat ze de muntjes niet meenemen.

Op den duur vonden we het te langzaam gaan, maar daar konden we wel een oplossing op bedenken. Het luid verkondigen dat een raampje kapot was zorgde ervoor dat het onderzoek van vele groepjes snel vooruit ging, helaas niet altijd te juiste kant in.

Het avondeten waren vandaag heerlijke wraps en ik had de taak om mee te helpen met het opscheppen. Gezien het feit dat het build-your-own wraps was en die kinderen gezond moeten eten, hanteerden we de regel: minstens 3 groentes. Gelukkig was dit voor slechts een paar kinderen een probleem. De meeste pakten namelijk de groentes die ze lekker vonden en kwamen al op 5 groentes uit. Voor mij en de rest van de vega’s was er een soort vegagehakt dat er nog rauw uitzag, maar geproefd was en goed smaakte. Heel vreemd.

In de avond hadden we een schaakspel waarbij de kinderen op verschillende posten op verschillende manieren moesten schaken. Bij mij moesten ze schaakpuzzels oplossen, zo ingedeeld dat de ouderen moeilijkere puzzels kregen. Een heel aantal groepsoudsten moesten lijdend toekijken terwijl de jongeren uit hun groep zich stuk keken op een mat-in-1- opgave. Voor Roel en Sascha was het omgekeerd. Omdat Sascha erg goed schaakt en Roel nog geen half jaar schaakt, kreeg Roel de makkelijkste opgave, terwijl Sascha de moeilijkste kreeg. Sascha had zijn opgave, waar andere kinderen toch al snel 8 minuten naar moesten kijken, binnen 10 tellen opgelost. Roel daarentegen had er wat meer moeite mee en zette snel een zet zonder goed na te denken en gaf zo een toren weg in plaats van mat te zetten.

Dat was het voor vandaag. Tot morgen!

Een belangrijke kaart met de route naar Japan is gestolen. De groepjes werden aangesteld als detectives om uit te zoeken wie deze gestolen heeft. Daarvoor zijn een aantal personen verzameld die in de buurt waren van hoofdkantoor VOC Amsterdam ten tijde van de diefstal. Dit waren personen zoals de Voorzitter van VOC Amsterdam (Cornelis Jansen), Rijke investeerder Heer den Lans en schoonmaakster Aagje.
Na grondig onderzoek deelden de kinderen hun bevindingen. Detective Brilsmurf heeft vervolgens alle geleverde informatie nagetrokken. Hoewel de dader (Katrina) hiermee gevonden is, is helaas de kaart niet teruggevonden.

Grote Smurf is op ontdekkingsreis geweest in Weert en hij heeft daar allerlei foto’s gemaakt. Hij wist alleen niet meer precies waar welke foto gemaakt was, dus aan de kinderen was het de taak om door de wijk te lopen en de fotolocaties terug te vinden. Bij elke locatie hoorde een vraag waarmee de kinderen konden bewijzen dat ze er daadwerkelijk geweest waren. Ook moesten er onderweg foto’s van katten gemaakt worden voor de bonusvraag. Sommige groepjes gingen hier erg creatief mee om. Zo maakten de kinderen van Ugh Hubba Ukka Ugh kattenoortjes bij zichzelf en gingen ze miauwend op de film. Ook werden er bij een huis maar liefst twintig verschillende katten aangetroffen (niet allemaal echt natuurlijk).

Vandaag hebben de kinderen een grote zandvlakte getrotseerd, op zoek naar verborgen schatten van het oude Egypte. Ieder groepje kreeg een schatkaart met een cryptische boodschap. Deze boodschap moesten ze ontcijferen om de schat te vinden.

Eenmaal aangekomen bij op de bestemming begonnen de groepjes met zoeken. Het groepje PiëlzckØlèrç was veruit het snelste. Na een half uur wisten ze de schatkaart al te ontcijferen, en hadden ze de schat opgegraven! De schat bestond uit een kleinigheidje die de kinderen onderling mochten verdelen.

De andere groepjes waren iets langer bezig om hun schatkaart te ontcijferen. De etende mensen vonden het een leuk idee om zelf een schat te begraven, en groeven Rens half de grond in. Al met al was het een intensieve dag voor de kids, maar heeft iedereen zich goed vermaakt!

Zondagavond vertrokken een aantal smurfen richting Boshoven om daar het oud Egyptische slagveld terug in het leven te roepen. Team Piëlzckølèrç, de Tijdreizende Torens en de Brownie Beren (groepjes 1, 2 en 3) namen het op tegen de Etende Mensen, de Prehistorische Processierupsen en Ugh Hubba Ukka Ugh (groepjes 4, 5 en 6). De eerste ronde werd beslist toen dat groepjes 1, 2 en 3 de vlag binnenbrachten bij hun post. De sterke kaartjes waren onder andere de Farao, de Vizier en de Mummie. De kinderen moesten ook uitkijken voor de kaartjes met de Cobra (bom) want die kon alleen verslagen door de Slangenbezweerder (mineur). Met goed uitkijken, verstoppen maar vooral veel en hard rennen probeerden te kinderen elkaar en de vlag te pakken te krijgen.
De tweede ronde werd gespeeld totdat de kaartjes op waren. Het was dus van belang om zo veel mogelijk te kinderen te tikken (en dan hopelijk wel te winnen…). Helaas had één post het over het hoofd gezien dat er nog een heel aantal kaartjes in de tas lagen die niet meededen in het spel dus was deze ronde niet geheel volgens de bedoeling wat eerder afgelopen.
In de laatste ronde hadden beide teams door dat veel mensen om het kind met de vlag heen een must was. Het was voor beide teams dan ook een heel karwei om de vlag te veroveren en terug te brengen naar hun eigen post. Uiteindelijk won team 1/2/3 doordat de kaartjes van de anderen op waren.
Door het gelijkspel dat is ontstaan uit de eerste en laatste ronde hebben alle groepjes 8 punten gekregen.

Lief dagboek,

Er is een lang staande traditie binnen de kampstaf die kinderen wel merken, maar waarvan ze misschien niet de ins en outs kennen. De kinderen worden namelijk wel eens door iemand die verkleed is wakker gemaakt. Eerst was dit in een bananenpak, nu is het een berenpak. Wat de kinderen misschien niet weten is dat de nieuwe smurfen dit doen. Omdat Boeruhhh dit jaar voor het eerst als smurf mee gaat, is zij de gelukkige.

Of de klos, ligt eraan hoe je er naar kijkt. Ze stribbelde gister op onze avondvergadering wel tegen, maar deze ochtend ging ze toch in het (net te kleine) pak. Helaas kreeg ik er niet zo veel van mee; ik was namelijk bezig met de nieuwe EHBO-spullen die ik besteld had te inspecteren. Daarna ging ik voor snel een berg kaasschaven, want het was niet heel waarschijnlijk dat de spullen nodig waren bij het schaakspel dat we die ochtend zouden spelen.

Maar er moet de eerste ochtend erg veel kaas geschaafd worden, dus tegen de tijd dat ik klaar was zaten de kinderen al te eten (er was tussendoor al kaas uitgedeeld, de kinderen hoefde niet hun ontbijt te beginnen zonder heerlijke kaas). Tijdens het ontbijt bracht ik ook wat dingen naar de kindertafels, zoals broodjes. Had ik dat al verteld? Door een fout van de supermarkt hebben we honderden bolletjes te veel. Dus we eten voorlopig broodjes bij het ontbijt, lunch en avondeten.

Daarna volgde te uitleg van het rode draadspel. Daar hebben jullie waarschijnlijk nog niks over gehoord, maar de kinderen krijgen elke dag een opdracht om uit te voeren. Gisteren moesten ze in alle drukte een ei heel houden. Daar was al een vrolijk gezichtje op getekend, maar ik had er een paar gepimpt door googly eyes op te plakken. Vandaag kregen een aantal kinderen een mummie arm die ze heel moesten houden. Dat wil zeggen, een hele rol wc-papier werd om hun arm gewikkeld. Bij Amber leek het net of haar arm in het gips zat. Dicht had ook zijn naam erop gezet alsof het echt gips was.

’s Ochtends was het zandstormspel waar ik al een stukje over heb geschreven. Ik heb dit spel wel eens geoefend met mijn broertje Muziek. Wij vonden altijd wel erg grappig, ook al was het complete chaos. De kinderen moesten echter wat langer wennen. Maar gelukkig vonden de meeste kinderen het wel leuk na een ronde of 2. Ik heb hele leuke dingen op het bord zien gebeuren die de kinderen zelf niet zagen aan komen. Het vereist namelijk een heel ander soort vooruit denken dan die kinderen gewend zijn. Zo verloor Valentijn zijn laatste partij door een interessante combinatie met de zandstorm. Hij had de rest wel gewonnen, dus hij had nog steeds een solide 3 uit 4.

Het middagspel was schatzoeken. Gelukkig mocht ik op de blokhut blijven, dus kon ik wat rust pakken die ik hard nodig had. Omdat ik het schaken begeleidde was ik toen steeds hard bezig. Niet alleen met opletten, maar ook met de nieuwe indeling overschrijven van de laptop. De printer is namelijk nog steeds kapot. Toen ik net de laatste indeling had geschreven, kwam iemand een nieuwe printer brengen dus alles kan weer uitgeprint worden. Dat is dus ook het gastenboek – laat vooral een berichtje achter!!

Toen de eerste groepjes terugkwamen was het aan Boeruh en mij om de kinderen door de douche te jagen. Als je in het zand aan het graven bent, word je nu eenmaal vies. De kinderen waren niet allemaal gecharmeerd door de douches, maar ja, we hebben nu eenmaal niks anders. Uiteindelijk gingen ze toch allemaal braaf douchen. Omdat het ene groepje eerder hun schat had gevonden dan het andere kwamen ze verspreid terug wat er voor zorgde dat een groepje vaak al gedoucht was voor het volgende terug kwam.

Toen de laatste groepjes terugkwamen, was het eten al bijna klaar, dus die groepjes moesten maar na het eten douchen. We aten chili met broodjes in plaats van de geplande rijst. Helaas vond niet iedereen dat even lekker. Zo zat ik bij Sven aan tafel die maar niet genoeg wilde eten. Op dat soort momenten willen dingen als ‘je krijgt pas je tweede portie nacho’s als je meer gegeten hebt’ en ‘je krijgt pas een toetje als je bord leeg is’ erg goed. Helaas was er ook een kind dat er toch voor koos om vrijwel niks te eten. Dan heb je als kind een klein probleem, want we zijn met veel leiding met veel geduld. Dus dan blijf je lekker zitten tot je eten op is, of tot het avondspel 1,5 uur later. Hopelijk heeft hij hier van geleerd.

’s Avonds was levend stratego. Het ging niet heel soepel; de organisator was namelijk de zorgvuldig uitgekozen post weer vergeten. Dus ging iemand tijdens de uitleg op de post die we wel hadden gevonden snel een nieuwe plek voor een post zoeken, wat uiteindelijk een prima oplossing was. Wat minder handig was is dat een paar regels door de 2 teams op andere manieren geïnterpreteerd werden, waardoor 1 team in het nadeel was. Dat is meestal niet goed voor het humeur van zo’n team. Ach ja, volgens mij hadden ze het wel naar hun zin. En anders hielp het kampvuur die ze op de blokhut aantroffen vast.

Maar, liefdagboek, dat was het voor vandaag. Tot morgen!