Pannenkoeken en ander leuks
Dinsdag was het natuurlijk heerlijk weer. Daarom speelden we ook de waterspellen die middag. Voor de kinderen was het natuurlijk een heerlijk spetter festijn. Ondertussen waren Brillie en Mopper druk bezig met bakken. Die avond zouden we namelijk pannenkoeken eten, en voor bijna 60 man heb je er dan best een paar nodig. Maar ook na de waterspellen waren de kinderen natuurlijk zeiknat. En we wilde geen modderblokhut. Daarom moesten ze rustig buiten blijven tot te ze enigszins droog waren. Maar voetballen, duckjes lezen of kaarten kan natuurlijk ook in een natte zwembroek.
Daarna volgende dus de pannenkoeken. Vanwege het hete weer hadden we alle tafels aan de kant van het veld gezet. Daar was wel schaduw😅. Zoals je hierboven kan zien was de pan érg zwaar. Maar zoals je hier onder kan zien, waren er nóg meer pannenkoeken.
Natuurlijk waren de pannenkoeken een groot succes. Maar sommige kinderen wilden andere dingen bereiken dan alleen lekker eten. Zo deed Marit eerst een pannenkoek-eetwedstrijd met Simon, en vervolgens tegen Tim. Die eerste won ze met enig gemak. De tweede verloor ze echter met afstand, al weet ik niet of het kwam doordat het haar twééde “sprint” was, of doordat Tim de pannenkoek doorslikte voor hij er goed en wel op gekauwd had. In ieder geval, je kunt je voorstellen dat ze beide zich hierna niet helemaal lekker voelde.
Sommige kinderen wilden ook Smurfins Kempenkamp record pannenkoek eten (23 stuks) aanvallen. Een record waar Smurfin overigens graag vanaf wilt, het is dan ook een record uit 2010. Toen het duidelijk werd dat dat toch wel héél veel pannenkoeken zijn, probeerde ze maar andere doelen te bereiken. Zoals de meeste pannenkoeken dit jaar (10,5 pannenkoeken van Roan G) of net zo veel pannenkoeken als Smullie (8,5). Dat doel had bijvoorbeeld ook Roel (9 stuks) gehaald.
Mopper had het aantal benodigde pannenkoeken erg goed ingeschat. De laatste drie konden eigenlijk alleen gesleten worden ómdat het de laatste waren. Zeker de allerlaatste was erg populair, maar uiteindelijk ging die toch naar Roan. Ik zag al aan zijn gezicht dat hij er stiekem toch moeite mee had, en hij had hem uiteindelijk ook maar half op.
Daarna volgt natuurlijk de afwas, waar ik (Lolsmurf) als afwas-fanaat natuurlijk op ingedeeld was. De afwas na de pannenkoeken heeft echter wat extra uitdagingen, zoals borden die vol stroop en andere plakzooi zitten en een fornuis vol aangebakken pannenkoek resten. “Gelukkig” volgt na een hete dag onweer. Daarom hadden we het buitenspel vervangen door een schaakspel. Niet zomaar een schaakspel, maar misschien wel het favoriete schaakspel: Bughouse. En gezien het feit dat ik voor de meeste schaakspellen de indeel-computer bediend had, werd ik bij de afwas vervangen om dat klaar te gaan zetten.
Nu ben ik zelf ook groot bughouse-fan, dus wilde ik graag meespelen. Om de groepjes aan te vullen waren er 3 smurfjes nodig, waaronder één in het toepasselijke groepje “Grapje van Lolsmurf”. Zo gezegd, zo gedaan en zat ik ineens in een bughouse team met Tiago. Dat was voor ons natuurlijk erg leuk, al vonden sommige andere kinderen het misschien een beetje oneerlijk. Toen we in de laatste ronde Klungel en Mopper tegen kregen, begon ik in ieder geval een beetje te zweten. Gelukkig blunderde op den duur Mopper mat in een tegen Tiago, dat luchtte voor mij wel op.
Die avond deden we nogmaals Weerwolven met de oudste slaapzaal. Nu deden ik en Ruimte mee en vertelde Speur. Wederom hadden we redelijk een doelwit op ons rug: nog voordat de weerwolven wakker werden, had Cupido ons gekoppeld! Voor de lezers die onbekend zijn met het spel Weerwolven: Cupido is een karakter die 2 spelers als “geliefde” aanwijst. Die moeten samen over proberen te blijven, en mocht er een tijdens het spel sterven, sterft de ander ook.
Ik was echter een van de wolven, dus voorlopig was ik veilig. Ruimte was dat niet, dus ik moest snel denken om iemand anders te bedenken die ik vrij letterlijk voor de wolven kon gooien. Ik dacht snel na een wees naar Roel. Gelukkig had ik mijn goed ingeschat en zonder al teveel moeilijkheden aten we Roel op.
“Overdag” kwam deel 2 van de goocheltruc: om alleen met Ruimte over te blijven, moesten de andere wolven eruit. Door een combinatie van met veel zelfvertrouwen te spreken, Ruimte smurf in te seinen wie de wolven waren, en haar backup krijgen in de discussie, lukte het om een andere wolf eruit te stemmen. De verraadde echter daarna dat ik wolf was, dus toen ging het niet lang meer duren…
Dat kwam echter niet heel verkeerd uit, want we hadden al signalen ontvangen dat ze ons zo bij de vergadering nodig hadden.
Die nacht was het nog relatief eenvoudig om Ruimte te beschermen, maar overdag konden we de kinderen niet laten geloven dat de overleden wolf onzin aan het praten was. Ik werd er met een redelijke meerderheid van de stemmen uitgestemd, Ruimte verloor door liefdesverdriet en we konden beiden naar de vergadering.
het friet eten deden we woensdag avond op leeftijd, en ik mocht bij de 11-12 jarige zitten. Ik had daar zelf ook deels voor gekozen; want ik vind dat een heel leuke groep. Het eten was dus heel gezellig: iemand die véél te veel saus pakte (maar die wel op kreeg), samen genieten van het fenomeen knoflooksaus bij je frietjes (een ontdekken of je dan de “pittige” of “milde” variant wil hebben) en gewoon heel veel friet eten. Toen onze friet op was, werd Speur daarop geattendeerd doordat wij luid “Frietje, frietjes!” riepen terwijl we op de tafel sloegen.
ik ging als “verantwoordelijke” voor onze tafel wel even informeren naar de stand van zaken. Speur vertelde mij dat de nieuwe friet bijna klaar was en dat we het over een paar minuten nog maar eens moesten proberen.
Zo gezegd, zo gedaan en toen ik even later Speur aanstalte zag maken om onze kant op te komen, zette ik het “koor” weer in: “Frietjes! Frietjes!” Waarna Speur kwam aanrennen met nieuwe friet en die over onze tafel liet regenen. Dat was natuurlijk ontzettend leuk voor de tafel, voor Speur, maar ook voor Roan G die het hilarisch vond dat ik als volwassen man om frietjes aan het roepen was. Beste Roan: ik heb al een blauw smurfen hesjes aan, waarom zou ik daar voor schamen?
Tot zo ver de verhalen van woensdag. Mischien komen er nog verhalen over donderdag en vrijdag, maar hadden we allemaal wat minder tijd, ik ook vooral omdat ik toen al wilde beginnen aan het dat-komt-nooit-meer-terug lied.
