De geplande waterspellen krijgen met al de regen tijdens de lunch een hele andere invullen. In de bossen blijkt het nog redelijk droog te zijn. Tot vreugd van de kinderen gaan we levend stratego spelen. De groepen in twee grote groepen: team rood met de groepen: “Het team van Arno”, “Scream” en “De schakende skeletten” tegen de andere drie groepen. Er komen veel kinderen happy met 1 of 2 kaarten van de tegenstander terug bij de startpost. Natuurlijk helemaal blij dat ze weer wat “vriendjes” kaarten afhandig hebben kunnen maken. Al volgt dit wel snel met de vraag of ze een nieuw kaartje mogen, aangezien ze het kind met de hogere kaar echt niet meer konden ontkomen. Elke ronde is er een en soms zelfs twee kinderen zoek in het bos. Het is de vlag met eventueel zijn bewaker die zich goed en diep onder de struiken hebben verstopt.

In de laatste ronde had Martien van den Broek daar echter andere ideeen over. Hij lag als vlag zijnde enkele meters van het thuiskamp prinsheerlijk op een boomstam van het zonnetje te genieten. Werkelijk iedereen is er langs gelopen, we vragen ons zelfs of de vlag van de tegenstander zijn stevige vestiging niet heeft te verlaten om te gaan zoeken naar de vijandelijke vlag. Uiteindelijk is de strijd tussen de groepen onbeslist gebleven: 2-2.