Na het casino was het tijd voor nog een kleine wandeling, tenminste voor de oudste slaapzaal die dat wilden en Arish. Uiteindelijk gingen Daniel L, Timur, Ryan, Arish, Joep, Roel, Arthur en Anuraag samen met Smullie en Speursmurf op pad. Ze werden bij de Efteling gedropt, een luttele 11 kilometer van de blokhut. Voor onze ervaren wandelaars zou dat een eitje moeten zijn! Om 11 uur begonnen ze met wandelen. Na een klein stukje verkeerd lopen draaiden ze weer om en vonden ze een kaart waar de kinderen zo de route konden lezen. Gelukkig kozen ze de route door de Loonsche en Drunesche duinen en niet over een saaie weg. Speursmurf was een spookverhaal aan het vertellen aan Arthur, terwijl Ryan, Roel en Joep nog aan het stoeien waren tijdens het wandelen.

Op een gegeven moment konden ze kiezen tussen direct 7 kilometer naar Udenhout lopen of een kleine omweg van 2 kilometer naar Loon op Zand. De kinderen zouden een ijsje krijgen als er nog iets open was, dus Loon op Zand werd gekozen. Helaas kwamen we rond kwart voor 1 aan in Loon op Zand en was de laatste ronde net geweest in de enige kroeg. Dus we gingen goed gemoed maar weer verder, er was zelfs energie over voor een stukje rennen, alhoewel dat Daniel en Ryan wat minder beviel. Anuraag was gelukkig erg goed in navigeren dus er werd niet te veel verkeerd gelopen. De kinderen hadden ook twee schaakborden meegenomen voor een kort potje bughouse, en ze waren zo enthousiast dat ze vroegen of we morgenochtend ook bughouse gingen spelen. Nou, dat kon Smullie wel beloven want dat stond toch al op de planning! Het potje bughouse verliep wat minder voorspoedig voor Roel en Joep/Ryan, zelfs nadat Smullie een dame blunderde en Speur bijna mat ging. Maar ja wat zouden een loper en een toren nou kunnen doen, he? Vraag dat maar aan Roel. Tijdens het bughousen besloten Timur, Arish, Daniel en Arthur ook een kort dutje te doen. Arish kon rusten op Timurs buik, terwijl Daniel het voor mekaar kreeg om in kleermakerszit in slaap te vallen. Na dit korte intermezzo was het nog een kilometertje naar de blokhut, waar het na een ijsje en nog een kort dutje voor Daniel het eindelijk bedtijd was. Om half 4 pas, terwijl ze uit mochten slapen tot kwart voor acht! Poe wat een gelukshebbers!