Lief dagboek,

Er is een lang staande traditie binnen de kampstaf die kinderen wel merken, maar waarvan ze misschien niet de ins en outs kennen. De kinderen worden namelijk wel eens door iemand die verkleed is wakker gemaakt. Eerst was dit in een bananenpak, nu is het een berenpak. Wat de kinderen misschien niet weten is dat de nieuwe smurfen dit doen. Omdat Boeruhhh dit jaar voor het eerst als smurf mee gaat, is zij de gelukkige.

Of de klos, ligt eraan hoe je er naar kijkt. Ze stribbelde gister op onze avondvergadering wel tegen, maar deze ochtend ging ze toch in het (net te kleine) pak. Helaas kreeg ik er niet zo veel van mee; ik was namelijk bezig met de nieuwe EHBO-spullen die ik besteld had te inspecteren. Daarna ging ik voor snel een berg kaasschaven, want het was niet heel waarschijnlijk dat de spullen nodig waren bij het schaakspel dat we die ochtend zouden spelen.

Maar er moet de eerste ochtend erg veel kaas geschaafd worden, dus tegen de tijd dat ik klaar was zaten de kinderen al te eten (er was tussendoor al kaas uitgedeeld, de kinderen hoefde niet hun ontbijt te beginnen zonder heerlijke kaas). Tijdens het ontbijt bracht ik ook wat dingen naar de kindertafels, zoals broodjes. Had ik dat al verteld? Door een fout van de supermarkt hebben we honderden bolletjes te veel. Dus we eten voorlopig broodjes bij het ontbijt, lunch en avondeten.

Daarna volgde te uitleg van het rode draadspel. Daar hebben jullie waarschijnlijk nog niks over gehoord, maar de kinderen krijgen elke dag een opdracht om uit te voeren. Gisteren moesten ze in alle drukte een ei heel houden. Daar was al een vrolijk gezichtje op getekend, maar ik had er een paar gepimpt door googly eyes op te plakken. Vandaag kregen een aantal kinderen een mummie arm die ze heel moesten houden. Dat wil zeggen, een hele rol wc-papier werd om hun arm gewikkeld. Bij Amber leek het net of haar arm in het gips zat. Dicht had ook zijn naam erop gezet alsof het echt gips was.

’s Ochtends was het zandstormspel waar ik al een stukje over heb geschreven. Ik heb dit spel wel eens geoefend met mijn broertje Muziek. Wij vonden altijd wel erg grappig, ook al was het complete chaos. De kinderen moesten echter wat langer wennen. Maar gelukkig vonden de meeste kinderen het wel leuk na een ronde of 2. Ik heb hele leuke dingen op het bord zien gebeuren die de kinderen zelf niet zagen aan komen. Het vereist namelijk een heel ander soort vooruit denken dan die kinderen gewend zijn. Zo verloor Valentijn zijn laatste partij door een interessante combinatie met de zandstorm. Hij had de rest wel gewonnen, dus hij had nog steeds een solide 3 uit 4.

Het middagspel was schatzoeken. Gelukkig mocht ik op de blokhut blijven, dus kon ik wat rust pakken die ik hard nodig had. Omdat ik het schaken begeleidde was ik toen steeds hard bezig. Niet alleen met opletten, maar ook met de nieuwe indeling overschrijven van de laptop. De printer is namelijk nog steeds kapot. Toen ik net de laatste indeling had geschreven, kwam iemand een nieuwe printer brengen dus alles kan weer uitgeprint worden. Dat is dus ook het gastenboek – laat vooral een berichtje achter!!

Toen de eerste groepjes terugkwamen was het aan Boeruh en mij om de kinderen door de douche te jagen. Als je in het zand aan het graven bent, word je nu eenmaal vies. De kinderen waren niet allemaal gecharmeerd door de douches, maar ja, we hebben nu eenmaal niks anders. Uiteindelijk gingen ze toch allemaal braaf douchen. Omdat het ene groepje eerder hun schat had gevonden dan het andere kwamen ze verspreid terug wat er voor zorgde dat een groepje vaak al gedoucht was voor het volgende terug kwam.

Toen de laatste groepjes terugkwamen, was het eten al bijna klaar, dus die groepjes moesten maar na het eten douchen. We aten chili met broodjes in plaats van de geplande rijst. Helaas vond niet iedereen dat even lekker. Zo zat ik bij Sven aan tafel die maar niet genoeg wilde eten. Op dat soort momenten willen dingen als ‘je krijgt pas je tweede portie nacho’s als je meer gegeten hebt’ en ‘je krijgt pas een toetje als je bord leeg is’ erg goed. Helaas was er ook een kind dat er toch voor koos om vrijwel niks te eten. Dan heb je als kind een klein probleem, want we zijn met veel leiding met veel geduld. Dus dan blijf je lekker zitten tot je eten op is, of tot het avondspel 1,5 uur later. Hopelijk heeft hij hier van geleerd.

’s Avonds was levend stratego. Het ging niet heel soepel; de organisator was namelijk de zorgvuldig uitgekozen post weer vergeten. Dus ging iemand tijdens de uitleg op de post die we wel hadden gevonden snel een nieuwe plek voor een post zoeken, wat uiteindelijk een prima oplossing was. Wat minder handig was is dat een paar regels door de 2 teams op andere manieren geïnterpreteerd werden, waardoor 1 team in het nadeel was. Dat is meestal niet goed voor het humeur van zo’n team. Ach ja, volgens mij hadden ze het wel naar hun zin. En anders hielp het kampvuur die ze op de blokhut aantroffen vast.

Maar, liefdagboek, dat was het voor vandaag. Tot morgen!