Lief dagboek,
Vandaag ga ik het kort houden want ik wil toch mijn slaap in halen.
Moppersmurf had vanochtend voor bij het ontbijt eieren gebakken. Dit was op zich natuurlijk al heel erg lekker. Maar daarnaast mochten de kinderen er nog wat ketchup of curry bij. Een beetje saus bij je rommelei is namelijk wel lekker. Toch was ik wel verbaasd toen Dion om de mayo vroeg, wie wil er nou mayo bij zijn ei? Maar hij bleek niet de enige. Onze grote vriend Kevin wilde namelijk ook wel wat mayo. Gelukkig vond de rest van zijn groepje het ook vreemd, ben ik in ieder geval niet de enige. Moppersmurf maakte zelfs een heuse “ei speciaal”. Hij pakte namelijk niet alleen mayo, maar ook curry. Eigenlijk miste alleen de uitjes.

Daarna volgde auditieschaak, wat een flink aantal kinderen al kenden als king of the hill. Hierbij win je ook als je koning in het centrum staat. Dat klinkt heel makkelijk, maar het is stiekem best lastig als je tegenstander nog veel stukken heeft. Het kan zelfs erg gevaarlijk zijn. Er zijn een flink aantal kinderen die dit door schade en schande hebben moeten ondervinden. Mijn felicitaties gaan naar De Schaakowners die nu hun tweede schaakspel op rij hebben gewonnen. Ze hebben een heel solide team met meerdere kinderen die heel goed schaken voor hun leeftijd. Echter in de eerste twee wedstrijden werden groepen tegen elkaar ingedeeld. Ik heb vernomen dat het vanaf morgen echt individuele wedstrijden worden, waarbij het totaal aantal punten gewoon bij elkaar opgeteld worden. Het valt nog te zien of ze dan net zo sterk zijn als dat ze tot nu toe zijn geweest.

Ik wil het toch nog even hebben over knuffels. Want iedereen die mij kent weet dat ik heel erg van knuffels houd. Niet van die stoffen beestjes (oké die eigenlijk ook wel een beetje), maar andere mensen knuffels geven. Gelukkig lopen er hier op kamp nog een aantal rond die altijd wel een knuffel willen. Gwen en Merlijn ken ik natuurlijk goed (het zijn immers mijn nichtje en neefje), daar wist ik het van. Iris is al helemaal verzot op knuffels, ik kom niet langs haar voordat ik een knuffel heb gegeven. Ook Amber geeft veel meer knuffels dan ik van haar gewend ben. Maar de persoon waar ik me het meest over verbaas, is Kevin. Kevin is namelijk een gigantische belhamel. Maar van knuffels houdt hij wel, zelfs van mij. Ook onder de smurfen hebben we nog een grote knuffelbeer hoor, en dat heb ik het niet over kampbeer Bob. Knutselsmurf had namelijk net zo goed Knuffelsmurf kunnen heten.

Bij de lunch werd Moppersmurf naar voren geroepen. Hij had gisteren niet de theedoeken opgangen, terwijl hij dat wel moest doen. Daardoor konden we ’s ochtends niet goed de afwas doen, foei Mopper! Toen hebben we met zijn alle flink gemopperd op Moppersmurf. Het is lang geleden dat ik zo veel boe geroep heb gehoord. Maar Moppersmurf is toch zo’n lieve smurf?

’s Middags gingen we een speurtocht doen. Ik mocht lekker fietsen om wat foto’s te maken. Dat blijkt best lastig te zijn als alle opdrachten tijdens het lopen gemaakt worden en niet op een paar speciale posten. Ik kwam de regende schaakstukken tegen in een parkje. Daar heb ik nog even gezellig even kunnen schommel met Noor, terwijl Kevin mijn duwde. Vervolgens kwam ik de Smurfo’s tegen, die dachten dat ze nog steeds niet op de foto mochten en verstopte zich mooi achter een auto, helaas waren ze alsnog gespot.

Toen de groepjes terugkwamen moest de helft weer douchen. Dat was hard nodig, want de gemiddelde voet van een kind op dit kamp is zwarte dan een door Klungelsmurf gebakken ei. Dat ging gelukkig lekker vlug. Drie douches zijn er namelijk best veel als altijd de volgende al klaar staat. Groepjes kunnen dan al gedoucht zijn voordat het volgende groepje terug is gekomen van de speurtocht.

De wraps van het avondeten waren weer net zo lekker als vorig jaar. Het nadeel van wraps op kamp is dat je vrijwel alles in een keer moet opscheppen. Daardoor krijg je een hele berg eten die je normaal over twee wraps zou verdelen. Dat is natuurlijk niet makkelijk eten, toch zag ik een aantal kinderen een goede poging doen. Sebastiaan vroeg nog hoe je dat het beste kon doen, zo’n wrap vouwen. Dat kon ik hem haarfijn uitleggen, ik probeer met wraps er namelijk voor te zorgen dat er niks uitvalt, wat vaak goed lukt. Met de berg eten die ik echter op mijn bord had was er geen beginnen aan.

Na het eten was het tijd voor levend cluedo: een spel dat elk jaar voor de leiding net zo leuk is als voor de kinderen. Want daar zit je dan met een door Brillie mooi uitgewerkt karakter. Echter als die kinderen aan komen zetten stellen altijd vragen die er helemaal niks mee te maken hebben. En dan kun je lekker gaan improviseren, want hoewel iedereen een vol a4’tje aan informatie meekreeg, krijgen de kinderen het ALTIJD voor elkaar vragen te stellen die er niet opstaan. En dan wordt over de app snel gecommuniceerd wat de een over de ander heeft te zeggen, wie in een keer een date met wie heeft en hoeveel Oscars Pottige heeft gewonnen. Altijd weer lachen gieren brullen met levend cluedo.

Volgens mij zou ik het kort houden. Oeps. Weltrusten!!