Lief dagboek,
Het is weer zover, het daverende Kempenkamp is weer begonnen. Dit jaar met het thema Hollywood. Dat wil zeggen dat we wat mogen acteren op niveau dat hoger is dan die voetballers laten zien. Maar in ieder geval ging vanochtend lekker op tijd de wekker. Want hoewel de kinderen pas om 2 uur op de blokhut horen te komen, moeten de smurfen al veel eerder klaar staan. Vooral omdat ik medeverantwoordelijke ben om alle materialen van het Kempenkamp op de blokhut te krijgen. Elk jaar wordt daar weer een grote aanhanger voor geregeld die elk jaar weer vol wordt geladen met alle zooi die we in de loop der jaren hebben verzameld. Gelukkig wordt er elk jaar gekeken of er nog iets weggegooid moet worden, want de aanhanger was dit jaar weer minder vol dan vorig jaar.

Een maal op de blokhut aangekomen wordt natuurlijk alles zo snel mogelijk uitgeladen. Het is namelijk zaak dat de blokhut is ingericht en de afwas (ALLE afwas) gedaan is voordat die kinderen om 2 uur aankomen. Gelukkig waren we ruim optijd op de blokhut en kregen we extra hulp. Want Kevin en Amber waren ruim op tijd aanwezig en zij waren ook van tevoren gewaarschuwd dat ze dan mee zouden moeten helpen, dus dat deden ze dus ook.

Deze blokhut heeft echter 1 nadeel, het heeft een heel erg klein leidinghok. Gelukkig kan de eetzaal in tweeën gedeeld worden en wordt het deze week erg goed weer. Dat wil zeggen dat we minder ruimte in de eetzaal nodig hebben en dat we deze ruimte kunnen gebruiken om voor ons zelf een slaapzaal te maken. Daar moesten natuurlijk ook een aantal tafels voor versjouwd worden, maar we hebben genoeg handen om dat te regelen.

Toen om kwart voor 2 de rest van de kinderen begonnen aan te komen (zo als elk jaar voor de afgesproken tijd) was het grootste gedeelte van het werk gedaan. Ik ging op de kleinste slaapzaal zitten om daar ervoor te zorgen dat daar iedereen een mooie plek kon vinden. Amber had al een plek voor Roos gereserveerd, want die twee wilden naast elkaar liggen, maar Roos zou later op de avond pas komen. De meiden hebben 1 kant van de slaapzaal gepakt waardoor de jongens automatisch aan de overkant kwamen. Ondertussen werd duidelijk dat een smurf op de slaapzaal zou slapen en toen werd ik al snel door de meiden gepusht dat ik deze taak op me moest nemen. Nu vind ik dit helemaal prima, want dan word ik ’s ochtends een kwartier later wakker gemaakt.

Toen iedereen een slaapplek had werd het tijd om de regels uit te leggen. Eigenlijk is dit niet zo spannend, maar we hadden afgesproken dat iedereen die een andere smurf aanspreekt met de echte naam of vloekte een ‘streepje’ zou krijgen. Dit zou beginnen na dit praatje. Als gevolg hoor je gemiddeld elke 10 minuten: streepje voor … smurf. Echter hebben de kinderen zelf ook vaak de neiging om onze echte namen te gebruiken (en om te vloeken) dus hoor je ook wel eens: streepje voor Kevin. Of: streepje voor Leo.

Daarna volgden de kennismakingsspellen. Hierbij mocht ik de kinderen een eigenschap of kenmerk geven. Iedereen waarop dat sloeg moest 1 plek naar links schuiven. Dat wilde echter zeggen dat mensen (kinderen en smurfen) op elkaar moesten gaan zitten. Op den duur was het de sport voor mij om een zo groot mogelijke stapel te maken, maar het wordt steeds moeilijker om eigenschappen te noemen die alleen bij mensen horen de NIET al in de stapel zaten. Want dan zouden ze weer doorschuiven en dan is al je werk voor niks. Toch heb ik 5 man op elkaar gekregen, ik zelf dat natuurlijk onderop. Ik kan dat namelijk wat beter hebben dan Merlijn.

Na de kennismakingsspellen ging ik samen met Ruimtesmurf het scorebord van de week maken, maar we konden geen liniaal vinden dus hebben we geïmproviseerd en een balk gebruikt. Het voordeel is dat je dan ineens een HEEL lange lijn kan trekken.

Daarna konden we meteen aanschuiven bij het eten. Hamburgers, heerlijk. Ook voor van die vervelende vegetariërs zoals ikzelf. We zijn maar met zijn tweeën dit kamp (Knutselsmurf en ik) dus het was meteen duidelijk dat we allebei 2 vegaburgers konden pakken, terwijl de rest van de smurfen moesten beginnen met 1 burger.

Nou liefdagboek, na het eten heb ik nog flink wat op en neer gereden voor de dropping, maar omdat het al bijna drie uur is ga ik het hierbij laten. Het is nog een lange week.