Lief dagboek,

Het wakker worden was voor mij meteen verwarrend omdat ik op dat moment nog aan het dromen was. Dus pas de tweede keer dat mopper mij een tik gaf herinnerde ik  me dat ik wakker moest worden. Hoewel het dekken van de tafel soepel verliep, bleek de boter bijna op te zijn. Dat wil zeggen dat de nog aanwezige boterpotten een veel gewild goed waren. Voor de smurfen betekende dit veel lopen en voor de kinderen extra wachten.

Bij een goed ontbijt hoort natuurlijk ook een goed toneelstukje. Dit keer had brillie het voor ons voorbereid. Hoewel het een erg grappig was om naar te kijken, was de humor erg droog. Bovendien mocht ik Kleine Jan spelen en met knuppels op pottige slaan, dus ik was helemaal tevreden.

Toen mocht ik een van mijn spellen voorbereiden: bughouse. Borden, stukken, klokken, smurfjes, indeling: alles moet van tevoren klaar gezet worden. De kinderen waren zoals verwacht erg enthousiast. Hoewel sommige aan het klagen waren over de indeling, vond het grootste gedeelte het erg leuk. De hoogte en dieptepunten zijn beschreven in het stukje dat ik daar over heb geschreven. Smulsmurf schaakte vrolijk mee omdat we met 31 man zijn en we dan mooi aanvullen tot een veelvoud van 4. Het organiseren was ook leuk. Indeling omroepen, tegen de tijd dat ik daar mee klaar was waren de eerste al klaar, dus kon ik al de eerste uitslagen opschrijven. Uitslagen invoeren, indeling uitprinten en alles begint weer opnieuw. Daarnaast is het oplossingen bedenken voor onverwachte situaties zoals kinderen die niet meer kunnen schaken altijd een leuke uitdaging. Naderhand is het bedenken van de uiteindelijke score is ook interessant door de net genoemde oplossingen. Gelukkig zullen de kinderen nooit achter de einduitslag komen, dus zal ik ook nooit protest horen.

Bij de lunch dreigde het bruin brood schaars te worden (boter was inmiddels aangevuld) dus was ik een relletje met brilsmurf begonnen. Brilsmurf heeft namelijk een aantal ‘regels’, bijvoorbeeld “kersenjam is de lekkerste jam die er is” en “bruin brood is VEEL lekkerder dan wit brood”. En ik riep, samen met mijn tafel de grove leugen “wit brood is VEEL lekkerder dan bruin brood”. Waarop brillie natuurlijk wat boegeroep opgang bracht. Ik deed dit in de hoop dat de kinderen wat meer wit brood gingen eten, want had alleen wit brood gegeten uit angst dat de kinderen zo geen keuze meer hadden.

Na de lunch kwam het altijd favoriete spel: smokkelspel. Dit is niet alleen bij de kinderen populair, maar ook bij de smurfen. Met knuppels slaan is namelijk altijd leuk, mits de knuppels piepen. Helaas moest ik al snel weg om te assisteren met de vele wespensteken. Dus ik heb heel weinig meegekregen en veel op en neer gerend.

Het avondeten was nóg lekkerder dan normaal en mopper had zelfs cassave chips gekocht, dus zelfs ik als vegetariër kon genieten van iets wat op kroepoek lijkt. Daarnaast mocht ik helpen met opscheppen en naast het overduidelijke opscheppen moet je ook goed opletten op alle allergieën. O, je moet helaas ook extra lang wachten tot je kan eten. Je kunt je waarschijnlijk wel voorstellen dat het pijnlijk is als je honger hebt en dan eerst de kinderen een tweede keer moet opscheppen terwijl je eten achter je staat te wachten voordat je mag eten.

’s Avonds hadden we weer een spel dat mede door mij georganiseerd was. Hoewel de kans erg aanwezig was dat kinderen te enthousiast zouden worden en overstuur raken, boos worden op elkaar en gewoon zouden gaan vinden dat het oneerlijk was, vond het grootste deel het toch leuk om te spelen. Een aantal wilden zelfs nadat het spel was afgelopen nog een vriendschappelijke ronden spelen.

Maar nu ga ik eerst wat mythes doorlezen om morgen te vertellen en daarna slapen.