Deze morgen werd er estafetteschaak gespeeld. De teams stonden aan allebei de kanten op zo’n 15 meter van het schaakbord en er werd op en neer gerend en telkens een zet gedaan. De opvallendste regel was dat er niet gewacht hoefde te worden totdat de tegenstander een zet had gedaan – als je aan het bord kwam, mocht je meteen zetten. Alle 6 de teams speelden een keer tegen elkaar. De vreugde bij een team dat de koning van de tegenstander had bemachtigd was steeds erg groot. Elke overwinning werd duidelijk hoorbaar door iedereen gevierd. De gemiddelde partij duurde nog geen 2 minuten, maar er waren ook uitschieters naar zo’n 10 minuten, al waren die heel zeldzaam. Af en toe stonden er 2 kinderen tegenover elkaar bij het bord en werd er meer dan een minuut lang geen zet gedaan. Omdat het een estafette was, stond er iedere keer dat je opnieuw bij het bord aankwam een totaal onbekende en zelfs onherkenbare stelling op het bord. Sommige kinderen lieten steeds in woord en gebaar aan iedereen weten dat ze geen idee hadden welke zet ze moesten doen. Soms al op zet 3. Maar omdat snelheid een belangrijk onderdeel was van het spel, moest er toch gezet worden en werden er veel vreemde zetten geproduceerd. Koningen bleven zettenlang schaak staan en matdreigingen werden genegeerd. Maar door deze chaos was het wel constant spectaculair. Uiteindelijk waren het de Apachen en de Terminators die met allebei 4 gewonnen partijen het estafetteschaak op hun naam schreven.