Kempenkamp 2006 dag 7
Vrijdag 7 juli
Smokkelspel
Roodkapjes grootmoeder is ziek en heeft boodschappen nodig. Aangezien ze nogal wat moet hebben, hebben we de kinderen ingeschakeld voor deze klus. Met de hele groep het bos in op weg om oma te helpen. Van toverstokjes tot water, om van alles heeft oma gevraagd in haar boodschappenlijstje.
De kinderen krijgen allemaal een snoepje om te smokkelen en kunnen op weg door het bos op zoek naar oma. De smurfen (boze wolven leken het wel..) gingen er met knuppels achter aan om zo de smokkelaars tegen te houden. Toch wisten alle kinderen de smurfen af en toe te slim af te zijn en wat snoepjes bij smurfin te brengen.
In het afsluitende deel moesten de kinderen zo veel mogelijk water naar oma toe brengen. Wederom probeerden de smurfen roet in het eten te gooien. Gelukkig bedachten de kinderen al snel dat het water ook prima kon dienen als afweer mechanisme. Vooral Knutsel en Mopper moesten er aan geloven. Tot hun onderbroekje nat dropen ze af naar de blokhut waar de pannenkoeken wachtte!
Voorbereiding bonte avond
De middag kregen alle groepjes de kans om hun stukje voor de bonte avond op te zetten. Fanatiek werd er geoefend en geknutseld, geschreven en verkleed. De rondlopende smurfen begonnen toch wel benieuwd te worden naar de resultaten van de uitgeleende scharen en toegezegde hesjes…
Bonte avond
“Nooit meer terug lied”
Het is weer vrijdag, het kamp is voorbij
Dat komt nooit meer terug
Ik ben niet verdrietig, ik ben niet echt blij
Dat komt nooit meer terug
Er was eens een kampje in Dongen
Met kindjes en smurfjes erbij
Sprookjes verteld, spellen gedaan
Dat komt nooit meer terug
De zon scheen volop, de zomer is om
Dat komt nooit meer terug
Vast water komt nu, schaatsen gaan aan,
Dat komt nooit meer terug
We genoten van sla van ons boertje,
Ook de grappen van Lollie zijn leuk
Knutsels geknutsel weer erg creatief
Dat komt nooit meer terug
Potige smurf, zijn poten verbrand
Dat komt nooit meer terug
En dan Klungelsmurf, niks aan de hand
Dat komt nooit meer terug
Drie smurfen ’s avonds naar ’t bos
Gelopen, gebeld en gewacht
Maar toen op het eind, de zaklamp ging uit
Dat komt nooit meer terug
Kaartje getekend, smurfje op pad
Dat komt nooit meer terug
Straks in het leger, wat zijn ze blij
Dat komt nooit meer terug
Kempenkamp begon in Aalst-Waalre
Ze waren er vanaf het begin
Soms met zn tweeën, dan weer alleen
Dat komt nooit meer terug
Basketbal wordt eindlijk weer leuk
Hij komt nooit meer terug
Brillie weer blij, de sambal voor hem
Hij komt nooit meer terug
Hoepels zijn leuk voor de kinderen
Ze maken ook Hippe erg blij
Nuppeltje weg, Grote ging ook
Dat komt nooit meer terug
Hippe en Lange gaan weer op reis
Dat komt nooit meer terug
De smurfenwereld wordt ze te klein
Dat komt nooit meer terug
De smurfen slapen naast de oudsten
Het was stil aan de overkant
De mannen lazen in hun jongensblad
Dat komt nooit meer terug
Stan zijn bed, was weer eens nat
Dat komt nooit meer terug
De kiezen van Carl, die zijn eruit
Dat komt nooit meer terug
Roel als een vis in het zwembad
Een record draait ie zn hand niet voor om
Die stroomversnelling, nog steeds niet op gang
Dat komt nooit meer terug
Een sok telt voor twee, strippoker begint
Dat komt nooit meer terug
One of a kind, het is Roel die toch wint
Dat komt nooit meer terug
Roel sliep relaxed op zijn luchtbed
De fijnste van allemaal
Morgenvroeg, laatste keer leeg
Dat komt nooit meer terug
Dinsdag op kamp, overwinning gepakt
Dat komt nooit meer terug
Magische munten, wat een systeem
Dat komt nooit meer terug
Zondag vierde hij z’n verjaardag
Maar trakteren was er niet bij
Het was ook geen feest, hij werd vijftien jaar
Dat komt nooit meer terug
Weer een kampveteraan, van echt Notenhout
Dat komt nooit meer terug
Het laatste Nootje weegt niet het zwaarst
Dat komt nooit meer terug
Dit was ons kamp, wij zeggen houdoe,
Dat komt nooit meer terug
Ons gebrul en gemopper, jullie zijn het nu moe
Dat komt nooit meer terug
Jullie hebben naar ons geluisterd,
Wij vonden jullie heel lief (nee echt!)
En als wij nu zeggen, het was eens maar nooit weer
Kont het nooit meer terug
En ze leefden nog lang en gelukkig
Leave a Reply