Op woensdagmiddag gaan we naar het centrum van Weert voor twee winkelspellen. Eerst is er het etalagespel. De smurfen hebben schaakstukken in de etalages verstopt en die moeten de kinderen opsporen. Bij elk schaakstuk staat telkens aangegeven waar het op het bord thuishoort in de schaakstelling. Elke groep heeft een eigen unieke stelling en niet elk schaakstuk hoort in de stelling van elk groepje. Ofwel: er zijn zestien schaakstukken verstopt en elk groepje heeft er maar acht nodig. Het kan dus best zo zijn dat je telkens juist de verkeerde stukken vindt. Na een uur zoeken hebben de meeste groepjes toch de meeste stukken die ze nodig hebben wel gevonden. Maar geen enkele groep heeft ze uiteindelijk allemaal, dus de schaakstelling oplossen kunnen ze nog niet. Dat komt later op de blokhut als Brilsmurf de ontbrekende antwoorden heeft gegeven. De kids moeten de antwoorden voor het avondeten oplossen en dat doen ze wel heel fanatiek. Misschien komt het wel omdat het al begin avond is en ze honger hebben. Degenen die hun oplossing als eerste vinden, mogen ook als eerste eten opscheppen…

Het tweede spel in het winkelcentrum heet De Uitdaging. Daarbij dagen de smurfen de kinderen uit om mensen in het winkelcentrum te vinden die een merkwaardige opdracht moeten uitvoeren. Eén voor één mogen de groepjes een opdracht kiezen, nou ja, een cryptische omschrijving die op de opdracht slaat maar waar eigenlijk niet uit af te lezen is wat je precies moet doen.

PSV koos voor “Noordpool” en dat betekende dat ze drie mensen als ijsbeer moesten verkleden. Daarvoor waren rollen toiletpapier beschikbaar. De kids kregen heel knap twee mensen inderdaad zo ver om mee te doen.

“Zuidpool” werd gekozen door de Vreetzakken. Zij moesten tien mensen een pinguïnloopje laten doen. Ze vonden er drie die meededen. Te lang onderhandeld met een groep jongeren die er voor betaald wilde worden…

De Cool Kids met “Koud hè” kregen een pot sambal en een Brilsmurf mee. Ze moesten vier mensen zoeken die wel een theelepeltje sambal wilde eten. Twee mensen waren bereid om mee te doen en ondertussen snoepte Brillie er vrolijk op los. Maar hij was er niet alleen bij om het goede voorbeeld te geven. Hij probeerde ook een buitenlandse dame (die wel Engels sprak) duidelijk te maken wat de bedoeling was. Ze deed niet mee, want ze hield niet van pure sambal. Misschien dat Brillies gelepel uit het potje de indruk wekte dat dat Nederland opmerkelijk is.

De Koele IJsberen kozen natuurlijk voor “Koel”. Drie mensen zoeken waar je een klodder gel in de haren mag smeren. Erg leuk om te doen dachten de smurfen. Karen was wat gereserveerder. Maar de aansporingen van een ‘slachtoffer’ hielpen enorm. En de passerende stadswachten lagen dubbel van het lachen. Tsjek de foto’s!

“De balansdag” was er voor de kornuiten van de Supercoole Kikkers. Zij moesten een hinkelbaan tekenen met stoepkrijt en vervolgens die door tien mensen laten uitvoeren. Met zeven man een hele mooie score (en leuke video’s).

De smurfen hadden hun hoop gezet op “Jasje uit” van de Pinguïns van Madagaskar. Zij moesten aardappelen laten schillen door tien mensen (minimaal vijf aardappelen per persoon). Ze slaagden glansrijk en Lolsmurfje was zo slim om – ook al hadden ze de opdracht al gehaald en al was de tijd om – het schillen niet te laten onderbreken. De oude besjes die met traditioneel schilmesje in de weer waren hebben ons echt prima geholpen. Maar naast die ene zak die ze zo handig uitbesteed hadden, hebben de smurfen uiteraard nog drie zakken mogen schillen…

“Weer tweede”, dat moet wel op het voetbal slaan. De opdracht was om het “Wilhelmus” te laten zingen. De IJsberende Pinguïns slaagden snel in hun opdracht omdat een grote groep langskwam en wel mee wilde doen.

Ten slotte was er de meest gevreesde opdracht, die met het bananenpak. Kids die al langer meegaan op kamp kennen het pak wel: bij de ochtendgym heeft een van de smurfen (altijd weer een nieuweling in het smurfenteam) het altijd aan. En iedereen had natuurlijk gezien dat dat pak meegegaan was. Sterker nog, terwijl de eersten wachtten tot ook de rest naar het centrum gebracht was, probeerde menig kind even of het paste (sollicitaties naar smurfendom?). Niemand wilde die opdracht, want die zou wel eens onmogelijk kunnen zijn. Uit de omschrijving had iedereen afgeleid dat dit de bananenpak-opdracht zou zijn, en deze bleef dan ook als laatste over. Maar de IJsbergsla-etende Pinguïns wisten er wel raad mee: de benodigde drie mensen waren snel gevonden!

De scores (gecombineerd):